The Problem of Fair Management in Politics: Religious Argument and Personal Interest Argument

  • Gokhan Mitroglou University of Sakarya, Turkey
Keywords: Kalām, Politics, Justice, Ethics, Self-Interest, al-Māwardī, al-Ghazālī

Abstract

This study analyzes politics tradition in Sunn political thought in terms of exploring the problem of just ruling. In the relevant literature, the dominant approach considers Siyāsatnāmas as ethical advice in general and regards them as ineffective against an un-just ruler who has no ethical concern. This study criticizes this dominant view by claiming that in addition to the religious / ethical argument to promote a just rule, the Siyāsatnāma tradition develops a second argument designed specifically for an unjust ruler who ignores ethi-cal advice. This second argument is ignored by the dominant position about the Siyāsatnāma tradition. I have called it self-interest argument in this study. An unjust ruler's self interest is to maintain, empower, and hand down his power to his descendants. The self-interest argument tries to convince a ruler who dismisses ethical advice to adopt just ruling by revealing that even for an unjust ruler the best strategy is just ruling to reach for his worldly aims.

References

Arslan, A. (2014). İlk Çağ Felsefeye Tarihi 1. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları (2013). İbni Haldun. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları (2012). Felsefeye Giriş.

Battel, L. (1989). Lewis, Bernard. The Political Language of Islam. Chicago (Ill.), University of Chicago Press, 1988, 178 p. Études internationales, 20(4), 940-941.

Binder, L. (1955). Al‐Ghazali's theory of Islamic government. The Muslim World, 45(3), 229-241.

Blaydes, L., Grimmer, J., & McQueen, A. (2018). Mirrors for Princes and Sultans: Advice on the Art of Governance in the Medieval Christian and Islamic Worlds. The Journal of Politics, 80(4), 1150-1167.

Cengiz, O. Şam TarihineAir Bir Bibliyoğrafya Denemesi.

Çifçi, O. Z. (2012). Mâverdî Düşüncesinde Din-Devlet İlişkisi. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 91.

Creswell, J. W. (2010). Research design approaches are qualitative, quantitative, and mixed. Yogyakarta: Student Library.

Crone, P. (2016). List of Patricia Crone’s Publications. In Islam, the Ancient Near East and Varieties of Godlessness (pp. 247-254). Brill.

Downey, A. (2015). Slavs and Tatars: Mirrors for Princes. JRP Ringier.

Duman, A. (1996). Siyâsetnâme Geleneği ve Ebu Yusuf’un Harun Reşid’e Tavsiyeleri. Bilge Adam, Yıl, 4.

Evkuran, M. (2006). Ehl-i Sünnet Kelâm’ında Siyaset Anlayışı-Vücûbu’l-İmâme (Yönetimin Gerekliliği) Ekseninde Bir Değerlendirme. Marife, 6(2), 21-38.

Gazzâlî, A. H. M. (1993). The Inner Face of Batinism . Trc. Avni İlhan. Ankara: TDV Publications.

Gazzâlî, A. H. M. (2016). To the Sultans of the Property. Trc. Osman Şekerci. Istanbul: Growing Moon Publications.

Harmancı, M. (1999). İslam felsefesinde siyaset teorisi (Farabi, Maverdi, Nizamülmülk, İbn Teymiyyenin siyasetnamelerine göre) (Doctoral dissertation, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü).

Inalcik, H. (1969). Capital formation in the Ottoman Empire. Journal of Economic History, 97-140.

Ishaque, K. M. (1965). Al-Ahkâm Al-Sultânîyah: Laws of Government in Islam. Islamic Studies, 4(3), 275-314.

Keskintaş, O. (2018). Adalet, Ahlâk ve Nizam: Osmanlı Siyâsetnâmeleri. İletişim Yayınları.

Kılınç, Z. A. (2019). Siyâsetnâmelerde Adil Yönetim Sorunu: Dini Argüman ve Kişisel Çıkar Argümanı. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi, 23(2), 673-691.

Kösoğlu, N. (2004). Hukuka Bağlılık Açısından Eski Türkler'de-İslam'da ve Osmanlı'da Devlet. Ötüken Neşriyat AŞ.

Kubal, C. (2016). Ordu’da Yetiştirilen ‘Hayward’Kivi Çeşidinin Önemli Kimyasal Bileşenler ve Fiziksel Özellikler Yönünden Tanımlanması (Master's thesis, Ordu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü).

Lewis, B. (1996). Islam and liberal democracy: A historical overview. Journal of Democracy, 7(2), 52-63.

Mâverdî, E. L. H. H. (1994). Ahkâmu’s-Sultaniyye, çev. Ali Şafak, İstanbul, Bedir Yay.

MENEKSE, Ö. (2005). İslam Düşünce Tarihinde Devlet Anlayışı: Mâverdi ve Nizâmülmülk Örneği. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 5(2), 193-211.

Monroe, K. R. (Ed.). (1997). Contemporary empirical political theory. Univ of California Press.

Mustafa, K. O. Ç. (2017). Diasporik yaşamın psiko-anatomisi–IV: Müslüman-Türk göçmenlerin kimlik-anomi-sosyal dışlanma biçimlenmeleri üzerine nitel bir çalışma. Balıkesir Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 3(2), 295-348.

Özdemir, A. (2013). Zekat ve vergi mükellefiyetinde firsat eşitliği ve adaletin sağlanmasi. EKEV Akademi Dergisi, 17(56), 1-10.

OZKAN, A. (2016). Al-Ghazālī and Rasā’il Ikhwān Al-Ṣafā’: Their Influence on His Thought (Doctoral dissertation, UCLA).

Putnam, R. D., Leonardi, R., & Nanetti, R. Y. (1994). Making democracy work: Civic traditions in modern Italy. Princeton university press.

Teymiyye, İ. (1999). Ebû’l-Abbâs Takıyyüddîn Ahmed b. Abdülhalîm. es-Siyasetü’ş-Şeriyye. 2. Baskı. Trc. Vecdi Akyüz. İstanbul: Dergâh Yayınları.

TÜRK, H. B. (2017). Siyasetname Geleneğinde İktidarın Denetimi Sorunu: Nushatü's-Selâtîn Örneği. Amme İdaresi Dergisi, 50(3).

Ünsal, A. (2009). Hristiyanların islama bakışı (Washington DC Bölgesi örneği) (Doctoral dissertation, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü).

Yazar, N. (2019). Ayet ve Hadislerin Siyasi Kavramların Açıklanmasındaki Önemi: Siyasetnâmelerden Yansımalar. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi, 23(2), 891-909.

Published
2020-11-10
How to Cite
Mitroglou, G. (2020). The Problem of Fair Management in Politics: Religious Argument and Personal Interest Argument. International Journal of Science and Society, 2(4), 549-565. https://doi.org/10.54783/ijsoc.v2i4.238